қаҳт

[قحط]

а

1. хушксолӣ, беҳосилӣ

2. камёбӣ, ноёбӣ; қаҳту ғало кит. хушксолӣ ва қиматӣ, беғаллагӣ; қаҳт будан камёб будан, ёфтани чизе душвор будан; қаҳт задан гуфт. тамоман ноёб шудан, ёфтани чизе душвор шудан; муқ. қирон омадан; қаҳт шудан камёб шудан, ёфт нашудан